VeelgesteldeVragen

Wat is dat, dataretentie?

Het opslaan van gegevens in verband met elektronische communicatie:

• wie belt wanneer naar wie? (GSM, vaste telefoon, internettelefonie)
• wie mailt er wanneer naar wie? (de "headers" van emails)
• wie sms't er wanneer naar wie?

Wordt de inhoud van email dan ook bijgehouden?

Nee, alleen gegevens als to, from, subject, tijd, e.d.

Waar vind ik een precieze lijst van wat er bijgehouden wordt?

De Europese Richtlijn en het Belgische voorontwerp van wet en ontwerp van KB blijven vrij vaag over wat er nu precies moet worden bewaard.

hier kan je nalezen wat de Europese Commissie aanbeveelt

Wat moet er dan met die gegevens gebeuren?

Ze kunnen opgevraagd worden in het kader van een juridisch onderzoek.

Komen alle gegevens in een centrale database terecht?

Dat hangt er van af: elk land kan dat zelf kiezen. In Nederland bijvoorbeeld worden de gegevens opgeslagen bij de internetprovider en worden ze daar opgevraagd indien nodig.

Vanwaar komt dit wetsvoorstel ineens?

Het komt niet zomaar uit de lucht vallen. In december 2005 stemde het Europees Parlement in met een voorstel van de Europese Commissie. Ook toen was er al veel verzet, maar helaas heeft dat niet voorkomen dat de richtlijn er kwam. Resultaat: alle Europese lidstaten zijn verplicht om de richtlijn om te zetten in een nationale wet. Ze hebben daarbij wel een beetje vrijheid: zo kan de termijn van de opslag variëren van 6 tot 24 maanden.

Wat staat er dan precies in die richtlijn?

Je kan het nalezen op: http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=CELEX:32006L0024:NL:HTML

Kunnen we nog voorkomen dat die nationale wetgeving er komt?

Er is nog een mogelijke uitweg door de richtlijn aan te vechten als tegenstrijdig met artikel 8 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. Op korte termijn kunnen we proberen de schade tot een minimum beperken: de opslagtermijn bij het door de EU opgelegde minimum houden, 6 maanden.

Hoe zit het nu precies met de Rechten van de Mens en de dataretentie-richtlijn in België?

Het is een feit dat België verdragsrechtelijk gehouden is tot het omzetten van Europese Richtlijnen, maar België is evenzeer gehouden tot het naleven van de Grondwet en het EVRM.

Ongeacht de keuze die de Belgische overheid dus maakt, het omzetten van de Richtlijn of niet, is zij in strijd met de wet. Aangezien wij een inbreuk op fundamentele mensenrechten veel ernstiger vinden, roepen wij de Belgische regering op om de Richtlijn niet om te zetten. Tegelijkertijd geven we het advies aan de regering om de Europese Commissie in kennis te stellen van het feit dat de zij de Richtlijn niet zal omzetten alsook van de motivatie die hier achter schuil gaat.

Indien aan deze oproep geen gehoor wordt gegeven zullen we proberen de schade tot een minimum te beperken door te pleiten voor een minimale omzetting (o.a. door de opslagtermijn bij 6 maanden, het door de EU opgelegde minimum, te houden). Nadat eventueel een concreet wetsontwerp wordt goedgekeurd door Kamer en Senaat kan er overwogen worden om dit alsnog aan te vechten bij het Belgische Grondwettelijke Hof op basis van een schending met het hierboven aangehaalde art. 8 EVRM.

Hoe gaat het er in andere Europese landen aan toe?

Zeer uiteenlopend:

• In Duitsland heeft men gekozen voor 6 maanden gegevensopslag, maar er loopt een klacht bij het hooggerechtshof

• In Ierland ligt een wetsvoorstel op tafel om telefoongegevens 2 en internetgegevens 1 jaar op te slaan

• In Nederland is er voor gekozen (na hevige debatten) om de internetgegevens 6 maanden bij te houden, de telefoongegevens 12 maanden.

• In Roemenië is de omzetting van de richtlijn in de nationale wetgeving ongrondwettelijk verklaard (vertaling uitspraak)

• Zweden is te laat met de omzetting in een nationale wet, de Europese Commisie trekt hiervoor naar het Europees hof van justitie

• Een volledig overzicht voor alle Europese lidstaten: http://wiki.vorratsdatenspeicherung.de/Overview_of_national_data_retention_policies

Is er onderzoek gedaan naar de gevolgen hiervan?

De richtlijn is nog redelijk recent en bovendien nog niet in alle lidstaten omgezet in wetgeving. In dit stadium zijn er dus nog niet veel "harde" onderzoeksresultaten. Niettemin zijn er wel verschillende stellingnames van wetenschappers.

Wat kost de opslag van al die gegevens?

Veel. De precieze kosten van de opslag is afhankelijk van enorm veel parameters, maar een studie van KPMG in opdracht van het Nederlandse ministerie voor justitie uit 2004 heeft het over een initiële investering van ruim 2 miljoen euro en een jaarlijkse kost van ongeveer 170.000 euro voor een internetprovider (bij een opslagperiode van 1 jaar). Die schatting gaat echter uit van de hoeveelheid internetverkeer uit 2003, ondertussen is die enorm gestegen.