"Information wants to be free". Wij leven in het informatietijdperk. Nooit hadden wij zoveel informatie zo gemakkelijk ter beschikking. De ontwikkeling van de techniek, en het Internet in het bijzonder, heeft tot een informatierevolutie geleid waar het eind nog niet van in zicht is. Wie had een paar jaar geleden nog kunnen voorspellen dat tegenwoordig via Internet zelfs massaal televisie wordt gekeken.
Toch wordt die informatievrijheid bedreigd - en wordt die informatievrijheid zelfs als een bedreiging ervaren. Informatie die eenmaal geproduceerd is, kan vrijwel zonder kosten worden vermenigvuldigd en verspreid. Verdienen kunstenaars nog genoeg aan hun werk, als het zo gemakkelijk verspreid kan worden? Maar men kan zich ook afvragen: moeten kunstenaars tot in lengte van jaren wel telkens opnieuw worden gecompenseerd? Uitgevers, platenmaatschappijen en omroeporganisaties waren ooit essentieel voor de distributie van informatie, maar met de huidige stand van ontwikkeling van het Internet is hun dienstverlening vaak eigenlijk overbodig geworden, en staan zij de uitwisseling van informatie zelfs menigmaal in de weg.
Informatie is anders. De economie is anders. Het publieke belang is anders. De filosofie is anders. Maar de wetgeving is nog niet wezenlijk veranderd. En er leven zelfs gedachten om met een uiterste krachtsinspanning de geest van Internet weer terug in de fles te krijgen.
Deze ontwikkelingen hebben geleid tot digitale burgerrechtenbewegingen. Vrijschrift is zo'n beweging. Waar het auteursrechtbeleid nog niet zo lang geleden politiek volkomen verwaarloosd werd, realiseren steeds meer mensen zich dat het om belangen gaat die eenieder aangaan.
Stichting Vrijschrift wil niet alleen de zoveelste lobby-organisatie zijn voor digitale rechten, maar draagt ook actief bij aan het beschikbaar maken van zo veel mogelijk vrije informatie. Intussen is Vrijschrift zich bewust dat een teveel aan informatie ook weer een bedreiging kan vormen, vooral ten aanzien van privacy.