Petitie tegen repro-heffingen, tegen kopieer beveiligingen en voor een normale behandeling van content industrie klanten. ======================================================================
Niet minder dan 21 stichtingen zijn in Nederland belast met het innen van vergoedingen voor auteursrecht, naburige rechten, etc. De burger mag vervolgens raden waar de geïnde vergoedingen blijven, want transparantie is ver te zoeken bij de meeste van deze instellingen, welke niet onder de wet openbaarheid van bestuur schijnen te vallen omdat het stichtingen zijn. Binnenkort ook stichting Centraal Justitieel Incasso Bureau?
Het innen van de verschillende heffingen gaat gepaard met een grote dosis willekeur. Zo zijn er heffingen op lege media, ongeacht of men er zijn eigen muziek en/of data op zet of dat men er auteursrechtelijk beschermde werken op zet. Zo worden bedrijven aangeslagen voor het in het bezit hebben van een kopieer apparaat, ongeacht hoeveel auteursrechtelijk beschermde werken men daadwerkelijk kopieert. Zo wordt het plaatsen van een televisie of radio in een ontvangsthal of wachtkamer gezien als "openbaarmaking", terwijl het ontvangen signaal al openbaar is en reeds uitzendrechten betaald zijn. Ook wanneer er CDs of video's worden afgespeeld zijn daar natuurlijk reeds rechten voor betaald.
Toch moet voor een kantine tot 100 vierkante meter waar muziek te horen is jaarlijks bijna 200 Euro neer geteld worden. Voor kantoren en andere bedrijfsruimten moet per medewerker betaald worden, waarbij tot 10 werknemers reeds een kleine 100 Euro per jaar wordt gerekend.
Al met al is de situatie dat er feitelijk nauwelijks een relatie te vinden is tussen de hoeveelheid daadwerkelijk vermenigvuldigd en/of openbaar gemaakt auteursrechtelijk beschermd materiaal en de hoogte van de heffing en worden sommige heffingen gewoonweg dubbel geïnd. De omroep betaalt voor het uitzenden van de muziek en de ondernemer mag nog eens betalen wanneer dezelfe muziek binnen zijn bedrijf uit de luidspreker komt.
Consumenten ergeren zich groen en blauw aan de heffing op CD's, DvD's, etc. omdat de heffing uitsluitend naar auteurs gaat die op de een of andere manier verbonden zijn met genoemde stichtingen, terwijl men ook vaak eigen materiaal en/of materiaal dat door de auteur in het publieke domein is geplaatst op de drager zet. Je moet dan dus een ander betalen voor het werk dat je zelf gemaakt hebt. Bovendien wil men nu ook heffingen op mp3 spelers, etc. gaan heffen. Daarmee moet je dan dus ook nog eens gaan betalen als je de CDs die je gekocht hebt -- en dus rechten over betaald hebt -- op je mp3 speler wil afspelen. Of wanneer je een kopietje maakt voor in de auto.
Het is duidelijk dat enige balans onderhand ver te zoeken is. Het hele systeem van auteursrechten en vergoedingen is te ver doorgeslagen en lijkt vooral de belangen van de content industrie -- Hollywood en de platenlabels -- te behartigen, waarbij de belangen van het publiek steeds verder zijn uitgehold. Zo ver dat dat de grenzen van de redelijkheid overschreden zijn.
Zo is het bijvoorbeeld niet mogelijk een zelf gemaakte vakantievideo waarop een toevallige voorbijganger zijn gettoblaster net even te luid heeft staan te publiceren zonder toestemming van genoemde stichtingen, omdat er immers auteursrecht rust op de muziek die onbedoeld mee opgenomen is, terwijl deze eigenlijk niet ter zake doet.
Een ander punt is de absurd lange periode tot 70 jaar na dood van de auteur waaronder auteursrechtelijk "beschermde" werken aan het publieke domein onttrokken blijven. Na 30 jaar wordt 95% van alle publicaties niet meer commercieel geëxploiteerd en is er geen enkele reden waarom dergelijke werken niet aan het publiek ter beschikking zouden kunnen worden gesteld, bijvoorbeeld door ze op internet archieven te publiceren.
De koppeling met de dood van de auteur is ook zeer problematisch voor het publiceren van archieven en in het bijzonder als het gaat om tijdschriften en dergelijke. De koppeling van de beschermings-periode aan de dood van de auteur is een blok aan het been als het gaat om het conserveren van ons culturele erfgoed, terwijl daar maar een zeer gering commercieel nut tegenover staat. "Bescherming" van alle werken tot 70 jaar na dood van de auteur is gewoonweg krankzinnig:
http://www.lessig.org/blog/archives/jason.txt
"Of the 187,280 books published in the U.S. from 1927-1946, only 4,267 are currently available from publishers at any price. In other words, of the entire universe of books published in the United States that are potentially affected by the retroactive 1976 extension, only 2.3 percent remain commercially available, while 183,013, or roughly ninety-seven percent of those works, remain commercially dormant and inaccessible."
Vandaar de volgende petitie.
Ondergetekenden vinden dat:
- De bescherming onder het auteursrecht gerelateerd moet worden aan het
moment van publicatie en niet naar het moment van overlijden van de auteur.
- Er een "use it or loose it" clausule dient te komen. Wanneer een werk
langer dan 5 jaar niet meer geëxploiteerd wordt, dient de auteursrechtelijke bescherming te vervallen, zodat het publiek vrijelijk over het werk kan beschikken.
- Dit van groot belang is om ons culturele erfgoed te kunnen
conserveren, archiveren en toegankelijk te maken.